Nieuwsbrief september 2020

10 februari 2021

Voor de meeste mensen zijn de zomermaanden juli en augustus bij uitstek vakantiemaanden. Het reizen was dit jaar door het coronavirus anders dan normaal. Maar niet voor één van onze stieren! Hij wilde ook eens op reis. Daarover meer in deze nieuwsbrief.

Maar eerst de kalveren. We hebben de afgelopen periode gebruikt als inspiratie voor de namen van onze pasgeboren kalveren: Corona, Covida voor de vaarsjes en Virus voor een stiertje.

Doordat de moeder van Virus niet genoeg melk in haar uiers had en om Virus toch tot een mooie, gezonde stier te laten uitgroeien, gaven we hem melk van melkpoeder. Toen Virus nog een Virusje was, kreeg hij met de fles. Wanneer Virusje honger had, kwam hij bij de poort van het terras staan en meldde zich door hard te loeien. Met andere woorden: “Ik heb honger en ik wil melk”. Drie keer per dag kwam de melkfles tevoorschijn, ’s ochtends, ‘s middags en ‘s avonds. Door altijd te roepen, was hij aan zijn naam gewend. Dus als hij niet in de stal was of aan de poort stond, riepen we hem en dan kwam hij naar ons toe.

Zijn drinkbehoefte verminderde naarmate hij groter werd en vaker vast voedsel at. Nu kwam hij niet meer aan de poort vragen maar moesten we met de emmer de wei in. Soms een flink stuk lopen. Door zijn naam te roepen probeerde we hem naar ons te laten komen, zodat we niet zo ver moesten zeulen met een emmer vol melk. Het moet voor de toevallige wandelaars of fietsers vreemd zijn overgekomen om ons in de wei te zien lopen al roepend: “Virus, Virusje kom”!

En dan de reis van onze stier. Vakantie is geen vakantie zonder te reizen, dacht onze stier die in de wei staat naast het spoor tussen Maastricht en Heerlen. Op een dag kregen we een telefoontje dat er een stier was uitgebroken. We trommelden snel een man of vier op om te helpen met zoeken. En ja hoor, ‘meneer’ stond op het perron van Schin op Geul. Zonder kaartje!!! De enige mogelijkheid om hem in de wei te krijgen was over het spoor terug, precies zoals hij gekomen was. Zef waarschuwde de politie omdat hij geen gehoor kreeg bij Arriva. De treinen die voorbij kwamen reden zeer traag dus de politie had Arriva kunnen bereiken. Zo kregen we hem veilig naar de wei.

Maar eenmaal door de poort van de wei liep hij recht naar het gat in het prikkeldraad waar hij door ontsnapt was. Nu ging hij in de andere richting naar station Klimmen-Ransdaal, een kilometer verderop. Natuurlijk hadden we het gat in de omheining dicht moeten maken voordat hij de wei in werd geloodst, maar zoiets verwacht je niet.

In de Volkskrant had gestaan dat ‘ons’ stationnetje Klimmen-Ransdaal het best gewaardeerde station van Nederland was in 2019! Onder meer vanwege de ligging, het pittoreske gebouw uit 1913 en de status van rijksmonument.

We zijn daar trots op maar onze veestapel hoeft daar geen kijkje te gaan nemen!

Tijdens onze vakantie hebben we in de omgeving gefietst maar we zijn niet langs de wei gefietst. We zouden de stieren op een idee kunnen brengen!

Een vriendelijke zomergroet uit Zuid-Limburg

Zef en Ingrid